ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ, ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

  • Η προσευχή είναι το άλλοθι των μοναχών και των χριστιανών, για την απουσία κοινωνικής ευαισθησίας προσφοράς και θυσίας. Ανώνυμος
  • Αυτός που ψάχνει το Θεό, τον έχει ήδη βρει. Graham Green
  • Τώρα όμως η πράγματι επικρατούσα θρησκεία είναι ο πλέον ακάθαρτος και κτηνώδης υλισμός. Μόνον κατά πρόσχημα είναι η χριστιανοσύνη. Παπαδιαμάντης,
  • Κανένας εγωισμός δεν είναι τόσο ανυπόφορος όσο αυτός του Χριστιανού σε σχέση με την ψυχή του. Σόμερσετ Μωμ, 1874-1965

  • Κανένα βασίλειο δεν έχει χύσει ποτέ περισσότερο αίμα από το βασίλειο του Χριστού. Μοντεσκιε
  • Θεός και Πατρίδα είναι άπαιχτη ομάδα. Σπάνε όλα τα ρεκόρ καταπίεσης και αιματοχυσίας. Luis Bunuel, 1900-1983, Μεξικανός σκηνοθέτης
  • Η θρησκεία θεωρείται από το λαό αληθινή, από τους σοφούς ψεύτικη και από τους ηγεμόνες χρήσιμη. Σενέκας, 4 μ.Χ-65 μ.Χ., Ρωμαίος φιλόσοφος
  • Δεν μπορώ να πιστέψω σε ένα Θεό που θέλει να τον υμνούν όλη την ώρα. Φρ. Νίτσε,
  • Έχει ο Θεός τη βούληση να εμποδίσει το Κακό αλλά δεν μπορεί; Άρα δεν είναι Παντοδύναμος. Μπορεί αλλά δεν θέλει; Τότε δεν είναι Πανάγαθος. Έχει τόσο τη βούληση, όσο και τη δύναμη να το εμποδίσει; Τότε από πού προέρχεται το Κακό; Δεν έχει ούτε τη βούληση ούτε τη δύναμη; Τότε γιατί τον λέμε Θεό; Επίκουρος, 341-270 Π.Χ
  • Θα πρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσο ευσταθεί η ιστορία ότι ένας παντογνώστης και παντοδύναμος Θεός έπλασε τους ανθρώπους ελαττωματικούς εκ κατασκευής και μετά τους κατηγορεί για τα δικά του λάθη. Gene Roddenberry,
  • Η ύπαρξη των χριστιανών αποδεικνύει την ανυπαρξία του θεού. Louis Scutenaire,
  • Δεν σε ενοχλεί το ότι βάζεις περισσότερη λογική σκέψη στην επιλογή ενός αυτοκινήτου παρά στην επιλογή ενός θεού; Ανώνυμος
  • Η μόνη επαφή της ελληνικής εκκλησίας με το πνεύμα, τα τελευταία εκατό χρόνια, ήσαν οι αφορισμοί του Ροΐδη, του Λασκαράτου και του Καζαντζάκη. Νίκος Δήμου,
  • Όταν ένα άτομο πάσχει από μία παράνοια, αυτό λέγεται τρέλα. Όταν πολλά άτομα πάσχουν από μία παράνοια, αυτό λέγεται θρησκεία. Robert M. Pirsig, συγγραφέας
    • Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας είναι η κατάληψη της ηθικής από τη θρησκεία. Arthur Clarke, 1917-2008,

    Όταν ήρθαν οι ιεραπόστολοι, οι Αφρικανοί είχαν την γη και οι ιεραπόστολοι κρατούσαν τη Βίβλο. Μας έμαθαν να προσευχόμαστε με τα μάτια κλειστά. Όταν τα ανοίξαμε, εκείνοι είχαν τη γη κι εμείς κρατούσαμε τη Βίβλο. Γιόμο Κενυάτα, 1893-1978,

  • Η θρησκεία κάνει στους ανθρώπους τρία πράγματα: Τους διαιρεί, τους ελέγχει και τους παραπλανά. Ανώνυμος
  • Γιατί ο λαός του Ισραήλ λάτρευε όλο και περισσότερο το θεό, όσο ο θεός περισσότερο τον παίδευε; Είναι ένα ερώτημα που πρέπει ν’ αφήσουμε αναπάντητο.»  Ζ. Φρόιντ
  • Οι φιλόσοφοι είπαν πολλές κακίες για τους κληρικούς. Οι κληρικοί είπαν πολλές κακίες για τους φιλόσοφους. Όμως οι φιλόσοφοι ποτέ δε σκότωσαν κληρικούς, αλλά οι κληρικοί σκότωσαν πολλούς φιλόσοφους Ντιντερό Δ.
  • Τον ρώτησα γιατί έγινε παπάς και μου απάντησε ότι, αφού έπρεπε να δουλέψει για κάποιον, ένα αφεντικό που θα έλειπε όλη την ώρα ήταν το καλύτερο Ουήντερσον Τζ.
    • Αυτό που ψάχνει ο άνθρωπος στη θρησκεία είναι να σώσει την ίδια του την ατομικότητα, να την διαιωνίσει, κάτι που δεν μπορεί να το αποκτήσει ούτε με την επιστήμη ούτε με την τέχνη ούτε με την ηθική. Miguel de Unamuno, 1864-

»Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση. Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! [.] Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[.] Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ γράφοντας για τον Νίτσε

This entry was posted in 02-ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ, 04-ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ. Bookmark the permalink.

Σχολιάστε