Η ταυτότητα των αντιθέτων
Έγραψε στις 15.10.2013 ο/η: Μουαμάρ Ιγνάτιος
Και ξαφνικά, γίναμε όλοι αντιφασίστες, μετά τη στυγερή δολοφονία ενός 34χρονου παλικαριού από τις ξεχασμένες φτωχογειτονιές τής Αμφιάλης, τού Περάματος και τής Νίκαιας, γειτονιές, που οι μεγαλοδημοσιογράφοι και καναλάρχες τώρα θυμήθηκαν και πιθανότατα για πρώτη φορά επισκέφτηκαν μετά το συμβάν, για να αναζωογονηθούν από το ζεστό αίμα, που χύθηκε στους δρόμους. Το ίδιο και τα πολιτικά ανδρείκελα, που υποτίθεται, πως κυβερνούν αυτόν τον τόπο, το βόθρο τής Ευρώπης, απαρτιζόμενο από έναν αγελαίο λαό υποφέροντα από σοβαρή κρίση ταυτότητας και αξιών.
Μαζί με τη δολοφονία γεννήθηκαν και οι τοξότες, μιας και οι γραφικοί τής Βουλής άρχισαν να μιλούν για κόμματα εντός ή εκτός τού συνταγματικού τόξου. Πολλά τα τόξα και πολλά τα βέλη. Μεγάλη ευκαιρία αυτός ο άδικος θάνατος για όλους τους πρωταγωνιστές τής πολιτικής σήψης, που τον εκμεταλλεύτηκαν και συνεχίζουν να τον εκμεταλλεύονται στοχεύοντας στη ψήφο των μαστουρωμένων ιθαγενών και επιχειρώντας να τους πείσουν, για τα υποτιθέμενα δημοκρατικά τους ιδεώδη.
| Δέν έχει περάσει πολύς καιρός, που ο γνωστός «Μπάμπης», το παιδί, που τραβάει τις καρέκλες, για να περάσει ο αφεντικός καναλάρχης και ποδοσφαιρο-ομαδάρχης, πρότεινε συνεργασία τού πλειοψηφούντος κόμματος με τα «καλά» φασιστοειδή (δέν μας είπε πού ανακάλυψε τα «καλά»). Δέν έχει περάσει καιρός, που καλλιτέχνες, πολιτικοί, συγγραφείς κ.λπ. έκλειναν το μάτι στους τραμπούκους. |
Και ξαφνικά, όλα άλλαξαν…
Ο προ ολίγων μηνών θαυμασμός τής πλέμπας για τους «πολλά βαρείς» άντρες με τα μούσκουλα και την τεστοστερόνη έγινε ξαφνικά ρεύμα «αντιφασισμού». Ηθοποιία ή εγκεφαλική σύγχυση; Υποκρισία ή νευρική διαταραχή; Ό,τι κι αν είναι, είναι εμετικό, αηδιαστικό, σιχαμερό. Δυστυχώς όμως, αυτό το τόσο αηδιαστικό σόου υποκρισίας και παραλογισμού, δέν εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο παραλόγου τής Ρωμιοσύνης.
Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, όλοι οι ρωμιοί έγιναν «αντιστασιακοί». Ακόμα και οι πρώην γερμανοτσολιάδες. Ακόμα και οι συνεργάτες των γερμανών και των ιταλών. Όλοι έγιναν «παιδιά» τής Αντίστασης και σκαρφίστηκαν ένα σωρό ιστορίες για τη δράση τους, για να πάρουν το έξτρα επίδομα, την ειδική δηλαδή σύνταξη, που έδωσαν μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Το ίδιο έγινε και με τη πτώση τής Χούντας. Όλοι οι ρωμιοί έγιναν «αντιχουντικοί» και «αγωνιστές» τής ελευθερίας. Ακόμα και όσοι κατά τη διάρκεια τής Επταετίας λειτουργούσαν ως ρουφιάνοι της και δήλωναν «εθνικόφρονες», μετά έγιναν «αριστεροί» ή τέλος πάντων «δημοκράτες» και «αγωνιστές τής Δημοκρατίας».
Πριν λίγους μήνες, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ρωμιών επιδείκνυε εξαιρετικά υψηλό βαθμό τρυφηλότητας με τους τραμπούκους τής νύχτας, τους σεσημασμένους μπράβους και τους «άρειους». Διαδήλωναν με σημαίες, διακήρυτταν τα περί Ορθοδοξίας ως πιο «τρανής αξίας», φλέρταραν με τον αντισυστημισμό των νυχτόβιων παλικαράδων, που ανοιχτά δήλωναν, πως σιχαίνονται τον κοινοβουλευτισμό.
Όταν όμως έγινε το κακό, ξαφνικά όλοι αυτοί οι θαυμαστές τού μούσκουλου και τού πολιτικού «τσαμπουκά» έγιναν αντιφασίστες!
Αν μάλιστα οι γυμνασμένοι και φουσκωμένοι από τα αναβολικά τραμπούκοι χωθούν για τα καλά πίσω από τα κάγκελα τής φυλακής, όπως άλλωστε σχεδιάζει να κάνει η κυβέρνηση μέσω τής «ανεξάρτητης» (τού κ…) δικαιοσύνης, τότε, η Ρωμιοσύνη θα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό αντιφασιστών στην Ευρώπη!
Μέχρι πρόσφατα, η Ρωμιοσύνη διέθετε το μεγαλύτερο ποσοστό φασιστών, χρίζοντας τους τραμπούκους τρίτη πολιτική δύναμη….
Από φασίστες, τώρα αντιφασίστες!
Έτσι δέν είναι, Μπάμπη;
Η απόλυτη ταύτιση των δήθεν αντίθετων: |
Αν είσαι όμως, «αντί» σε κάτι, τελικά ταυτίζεσαι με αυτό που είσαι «αντί», όπως εξηγεί κι ο Ηράκλειτος στο Απόσπασμα 51, όπου αναφέρεται: «Ου ξυνιάσιν όκως διαφερόμενον εαυτώ ομολογέει». (Δηλαδή: Δέν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, ότι αυτό που αντιπαλεύει συμφωνεί με το αντίθετό του. Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Ο λόγος βρίσκεται μέσα στο Σύμπαν).
Το λεπτό σημείο, αυτό, που αδυνατεί να αντιληφθεί ο περισσότερο κόσμος, είναι η ταυτότητα των αντιθέτων, ότι δηλαδή, το «αντί» δέν κάνει τη διαφορά, αλλά την ταύτιση!
Σίμος Κουταλιανός 